...i kolejne warsztaty, najfajniejsze zdaniem moim, a i niekiedy dziecka

W nowo otwartej sali przy wrocławskiej synagodze odbywa się cykl 4 spotkań, polegających na zaprezentowaniu po jednej fajnej książce na raz - pani czyta i pokazuje nie byle jakie ilustracje, dzieci słuchają i ew. komentują - a potem są warsztaty plastyczne na temat.
Były już:  Simms Taback, "Płaszcz Józefa"  o życiu w sztetl, Annelore Parot, "Yumi"  o Japonii, Tomi Ungerer, "Księżycolud" o nietolerancyjnym zachowaniu wobec nieznanego, natomiast w tą sobotę czeka nas mały hardcore, "Otto" też Tomiego Ungerera, o wojnie. Kupię na pewno tą książkę i pokażę porządnie. Jest ona lekturą we Francji i używa się ją dla dzieci w różnym wieku do pokazania w różny sposób różnych rzeczy. Generalnie miś Otto jest przytulanką Dawidka, którego kolegą z klatki schodowej jest Oskar; Oskar dostaje misia, gdy Dawida z rodziną wywożą, potem kolejna tragedia - tato Oskara musi jechać na wojnę, a nie chce... dla mnie już wystarczy... ale jest dalej: miś trafia do Stanów z amerykańskim żołnierzem a tam po przejściach do antykwariatu, gdzie znajduje go... starszy już mocno Oskar, który przeżył wojnę. Uratował się też Dawid i odnalazł po latach kolegę. Ich rodzice zginęli. Panowie na starość zamieszkują razem, dla wygody.
Uf.
Pytałam panią prowadzącą, jak zamierza poprowadzić te warsztaty, bojąc się zwłaszcza wzmianki o komorze gazowej (podczas lajtowych warsztatów przeczytałam sobie w kąciku całego "Otto", w ogóle do sali tej można sobie przyjść w godzinach otwarcia i czytać). Jej propozycja spodobała mi się i zdecydowałam się pójść. Można z historii zrobić opowieść o przyjaźni, albo o dziwnych losach przedmiotów, albo o tym, że wojna jest zła i pewnie jeszcze inne. No zobaczymy. Zgadzam się z panią, że jak się teraz nawet trochę przestraszy, to jest szansa na dorosłego nienawidzącego wojny.


Tak naprawdę to wiem, że się NIE przestraszy nadmiernie. O komorze jeszcze za wcześnie, ale o tym, że ludzie na wojnie giną już wie i tylko sobie utrwali. Dobrze, że w takiej formie. To JA panikuję i chodzi o MÓJ paniczny i nadmierny lęk przed wojną i w ogóle okrucieństwem.

Jest tam też półeczka z książkami do poczytania tudzież kupienia, więc przeglądałam i zrobiłam specjalnie dla Was:) zdjęcie pod kątem ostatniego święta, które zresztą przesiedzieliśmy w domu.