Wady chusty

Zauważyłam, że osoba szukająca informacji o noszeniu dziecka w chuście skazana jest na dane agresywnie optymistyczne. Jest pięknie, są same zalety, jest ekologicznie, nowocześnie choć w zgodzie z tradycją, tanio(!), kolorowo, wygodnie, plus intensywna krytyka innych sposobów transportu. Przypomina mi to jako żywo sektę laktacyjną. Miałam okazję poznać jedną jej przedstawicielkę i - tak, to jest to. Zwroty typu: "każda kropla mleka", "jak w ogóle można", "nie daj sobie wmówić". Taka mniej więcej konwencja.

Podzielę się więc moimi obserwacjami WAD chusty.

- trudno w niej usiąść. Gdy dziecko jest zupełnie malutkie, nie ma problemu, ale coraz bardziej wystające nóżki przeszkadzają. Trzeba siedzieć pochylonym do tyłu o jakieś 30 stopni, czyli półleżeć. W tramwaju jest to niewygodne. Trudno też np. pić gorącą kawę przenosząc ją nad głową dziecka, gdy siedzimy (półleżymy) w kawiarni, dajmy na to.

- cena. Z mojego doświadczenia wynika, że szmata za 200 zł i za 40 zł spełniają swoją funkcję dokładnie tak samo. Kupującym wmawia się jednak coś o specjalnym splocie i odwiecznej tradycji splatania tym splotem w pewnych krajach.

- szmata się brudzi. Jest to powiązane z punktem poprzednim - trzeba by mieć dwie, ale jak ktoś wierzy, że jedna musi kosztować ok. 200 zł, nie ma letko. Zdejmowanie chusty wiąże się przy najczęstszych splotach z jej opadnięciem na ziemię, a skoro mamy ją nosić wszędzie, to i do miasta, i opadnięcia zdarzają się na ulicy, w sklepie, w lokalu - tam, gdzie ludzie chodzą "w butach". Jakoś się o tym nie wspomina.

- trzeba mieć trochę czasu, by ją zawiązać - nie jest to wiele, ale nie nadaje się do szybkiej ewakuacji, np. na tramwaj. Żeby było OK, potrzeba chwili dla spokojnego, dokładnego i dość wolnego omotania się, albowiem:

- źle zawiązana chusta to koszmar dla dziecka i noszącego, nie wiadomo, dla kogo bardziej. Raz miałam fatalnie zawiązaną chustę. Dzieciak, choć bezpieczny, wisiał niefajnie, z jedną stroną ciała niżej, z rękami opartymi jakoś dziwnie o mnie, ja zaś ledwo szłam. To było ekstremum, ale i tak wiele razy zdarzało mi się zatrzymać, rozplątać się, dać dziecko uprzejmemu przechodniowi do potrzymania i motać się jeszcze raz. Dzieciak ma pewien ciężar, który w naturalny sposób poluzowuje chustę i trzeba się z tym liczyć. Z drugiej jednak strony porządne zawiązanie na początku likwiduje ten problem prawie zupełnie - od czasu do czasu można się co najwyżej zatrzymać, rozwiązać węzeł na plecach i go dociągnąć, co nie jest jakieś problematyczne. Ale jest.

- dzieciak najczęściej budzi się przy odkładaniu - przynajmniej mój. Trzeba też się  z tym liczyć i nie odkładać, jeśli bardzo nam nie na rękę dzieciak obudzony.

- przy wyjściu chusta + dziecko zarączkowe nie zawsze jest łatwiej, jak głosi oficjalna wersja. Z chustą trudniej kucnąć przy starszym dziecku, podnieść je (muzeum), dogonić:). Do muzeów chodzę zawsze z chustą na niani i starszym za rączkę:)

To chyba tyle.

Żeby nie było, przy drugim dzieciaku używam prawie cały czas chusty i żałuję, że nie znałam tego wynalazku przy pierwszym. Mam jedną elastyczną (40 zł), w której świetnie się nosi na początku, i dwie tkane (70 zł i pożyczoną). I uważam, że zalet chusty jest o wiele więcej niż wad. Ale dlaczego o tych wadach się nie mówi?:)

Zauważone przeze mnie zalety:

- więź z dzieckiem. Ma ono oczy mniej więcej na wysokości naszych, więc można z nim rozmawiać o tym, co sami widzimy, pokazywać różne rzeczy itd. Dziecko jest twarzą do nas i bardzo blisko, więc cały czas siłą rzeczy mamy wgląd w to, co się z nim dzieje. Nie chcę tego nazwać kontrolą nad jego ciałem, ale od razu się orientujemy, jeśli coś z nim jest nie tak. Starsze dziecko wykorzystuje układ "twarzą w twarz" do żartów, całowania, dotykania, chowania się w nas i odchylania (a kuku). Młodsze czuje całym ciałem nasze ruchy, tętno, zapach, co je uspokaja (miało tak w ciąży). Bardzo podoba mi się, że bodźce, których mogłoby się bać w wózku (np. jadąca na sygnale karetka) nie są odbierane jako niepokojące, jeśli osoba nosząca się ich nie boi.

- wstęp wolny - z wózkiem mapa miasta się zmienia. Do transportu pozostają tylko pojazdy niskopodłogowe, czyli w warunkach wrocławskich autobusy (niektóre). Nie lubię wnoszenia wózka po schodach do tramwaju i proszenia przy tym o pomoc, zrezygnowałam więc z tramwajów. Wejść można tylko do budynków, do których jest podjazd, winda, niewielkie schody. Odpada mnóstwo knajp i sklepów. Zaczyna się rozumieć niepełnosprawnych. Chusta przywraca całe miasto:)

- wolne ręce. Bez przesady, bo pewne czynności są utrudnione lub niemożliwe (prasowanie, lepienie z gliny:), krojenie), ale JEST DUŻO LEPIEJ.

- ciężar rozkłada się tak, że ma się wrażenie jak przy noszeniu niewielkiego plecaka, można nawet o dziecku zapomnieć (bezcenne), zwłaszcza o całkiem malutkim. Noworodek cały niknie w chuście i spotkałam się z tym, że ludzie odbierali mnie jako kobietę w ciąży, a mniej uważni nawet w ogóle nie zauważali niczego (i nagle szok - tam jest drugi człowiek!)

- bardzo pomaga na kolki

- maszynka do lulania - dziecko najczęściej tak się uspokaja, że zasypia.

Acha, zawsze wkładamy PRZEWINIĘTE I NAKARMIONE dziecko, inaczej nici z zalet.

Jak najbardziej noszę więc w chuście, ale gdy mam zamiar coś większego kupić, biorę wózek, by upchnąć to pod spodem i wieźć, a nie nosić. Na szybkie wyskoczenie z domu dobre by było nosidełko (nie mam). W kwestii nosidełek - chustoszowiniśi potępiają nosidełka "twarzą do świata" (dziecko narażone na wiele bodźców, boi się, wisi i nie wie, o co chodzi, nie widzi opiekuna) i zgadzam się z nimi, jeśli chodzi o wyjścia na dwór; ale w domu - czemu nie?  Jak ze wszystkim,  i z chustą trzeba chyba sobie wypośrodkować:)

Na pociechę: różne wcielenia Janka:

 

Amish girl

 Siostra Furia od Gniewu Bożego

 Słodkie bobo

Zimowy dzidziuś i dekolt (to kolejna wada - trudno zasłonić szyję)

 Zimowy dzidziuś, gdy jest jeszcze zimniej

Czerwone berety